Türkmen-Yörük ve Alevi topluluklarında yaşatılan bir ritüel
Anadolu’nun birçok köyünde düğün zamanı geldiğinde, oğlan evinin çatısına ya da bahçesine bir bayrak direği dikilir. Bu bayrak, düğün evinin hem duyurusu hem de kutlamaların başlangıç işaretidir. Ancak bu direk sıradan bir direk değildir; ucuna ekmek, soğan, elma gibi anlam yüklü semboller takılır. Soğan damadın sertliğini, elma hayatın tatlı yanını, ekmek ise bereketi temsil eder.
Bayrak direği genellikle çam dallarından yapılır ve kimi zaman üzerine zincir de bağlanır; bu, kötülüklerden korunma inancıyla ilgilidir. Direğin kendisi kutsal kabul edilir. Bu gelenek, en çok Orta ve Güney Anadolu’daki Türkmen-Yörük köylerinde görülür. Tarsus, Muğla, Karaman, İçel ve çevresindeki Alevi-Türkmen topluluklarında—özellikle Tahtacı ve Çepni köylerinde—hâlâ canlı bir şekilde yaşatılmaktadır.
Kökeni dinî inançlardan çok, etnik ve toplumsal kimliklere dayanan bu gelenek, toplumun birlik duygusunu ve paylaşma kültürünü yansıtır. Günümüzde modern hayatın gölgesinde kalmış olsa da bazı köylerde hâlâ çocukların neşeyle bayrağın altındaki hediyelere koştuğu, kadınların direği süslediği ve erkeklerin birlikte halaylarla bayrak diktiği görülmektedir. Bu manzara, geçmişin bugüne uzanan bir halk kültürü olarak yaşatılmaya devam ettiğinin kanıtıdır.
